Młode pokolenie zna czasy PRL-u jedynie z opowiadań dziadków lub rodziców. Trzydziestolatkowie pamiętają co nieco, a starsi znacznie więcej. I to oni mają chyba największy sentyment do tej epoki. Ja wychowałam się w tamtych czasach. Tamte czasy to całe moje dzieciństwo, młodość i część dorosłego życia. Pamiętam to wszystko, jakby było wczoraj, a tymczasem minęły dziesiątki lat…
Oprócz wielu wspomnień, są wspomnienia samochodów z tamtych lat.

 
Dziś, kiedy widzę na drodze te auta ogarnia mnie nostalgia i tęsknota, za czasami, kiedy życie nie pędziło tak szybko. Te stare auta przywołują miniony czas swoim istnieniem w naszej rzeczywistości. Jakie to piękne, że można je wciąż zobaczyć, że są ludzie, którzy je odbudowują, pielęgnują, starają się, by przetrwały, a swoją pasję i zaangażowanie przekazują młodemu pokoleniu, które nie pozwoli, a wierzę w to mocno, odejść tym autom na zawsze, zniknąć z dróg i pozostać zapomnianym i znanym przyszłym pokoleniom jedynie ze starej fotki.



Jak cudownie, że młode pokolenie, pokochało te niedzisiejsze auta, nie za szybkie, niewypasione i z potrzeby serca dba o nie, by mogły dalej być świadkami minionej epoki.
V Olsztyński Zlot Miłośników Pojazdów PRL, który odbył się w Olsztynie w dniach 8-10 lipca 2016 roku jest okazją do spotkania się wszystkich, którzy kochają te auta, serce się raduje, że jest wśród nich tak wiele młodych ludzi. Zlot aut jest także okazją do poznania się osób, których łączy ta sama pasja. To także możliwość zobaczenia aut przez mieszkańców Olsztyna i przyjezdnych gości.



Zorganizowana wystawa w dniu 9 lipca 20106 roku przyciągnęła mnóstwo zwiedzających, wśród których byli nie tylko ci co z łezką w oku wspominają tamten czas, ale młodzi i dzieci, którym rodzice przekazują historię dziadków. Super, że taki zlot jest organizowany. Podziękowanie należy się organizatorom za stworzenie miłego klimatu oraz kierowcom i właścicielom pojazdów, że chcieli tu przybyć, pokazać nam swoje auta i przypomnieć te samochody, które niegdyś widywaliśmy na polskich drogach. Do zobaczenia za rok!



Stoją dumne, podziwiane
Znają tajemnice dawnych lat
Pamiętają przeszły czas


Świadkowie historii
Po cichu dziękują
Dobremu człowiekowi za dany im czas


Ktoś pomógł im przetrwać
Nie dałyby przecież rady bez dobrego serca
Bez pracy cierpliwych rąk
Bez zrozumienia, że wciąż są potrzebne


Przodkowie dziękują
Że nie zostały porzucone
Na zatracenie
One przecież mogą jeszcze tyle opowiedzieć


Posłuchaj ich głosu, popatrz na nie
Przypomnij dawne dni
Zobacz co opowiada historia…


Dodaj komentarz

Bądź pierwszy!


wpDiscuz